Icelandic translations: Some of Kristina's letters regarding her/his/their musicians and singers (Nokkur bréf Kristínar varðandi tónlistarmenn og söngvara sína og einu söngkonu)

Sources:

Bibliothèque interuniversitaire (Montpellier); Manuscrits de la reine Christine; Lettere a principi d'altezza e d'eccellenza; Lettere a principi d'altezza; Lettere al duca di Mantoua; Lettres de Christine de Suède au duc de Mantoue; Christine de Suède au duc de Mantoue, [s. l.], 5 avril 1687

Bibliothèque interuniversitaire (Montpellier); Manuscrits de la reine Christine; Lettere a principi d'altezza e d'eccellenza; Lettere a principi d'altezza; Lettere al duca di Mantoua; Lettres de Christine de Suède au duc de Mantoue; Christine de Suède au duc de Mantoue, [s. l.], 31 mai 1687

Copyright SCDI-UPV - Collections Université de Montpellier (shelfmark H 258).

Christine de Suède et le cardinal Azzolino: lettres inéditées (1666-1668), by Baron Carl Bildt, 1899

Cristina di Svezia e Paolo Giordano II, duca di Bracciano, written by Baron Carl Bildt for Archivio della R. Società romana di storia patria, vol. XXIX, 1906

La regina Cristina di Svezia in Italia (1655-1689): Memorie storiche ed aneddotiche con documenti, published by Gaudenzio Claretta, 1892

Riksarkivet; Kungliga arkiv; Svenska drottningars arkivaliesamlingar i riksarkivet; Drottning Kristina d. y. (Christina Alexandra); Utgångna och ingångna skrivelser; K 89

Riksarkivet; Riksregistraturet; Januari-April 1654

Above: Kristina.

Posted on April 23, 2024, in honour of the 49th birthday of my favourite Icelandic musician, Jónsi.

The letters:

Kristina's letter to Matthias Biörenclou about an Italian musician, dated February 7/17 (Old Style), 1654 (original in Swedish):

Kristín o. s. frv.

Vor hylli. Oss hefur borist með síðustu færslu bréf yðart frá Regensburg 5./15. síðasta mánaðar, Matthías Bjarnarkló, þar sem Vér sjáum það sem þið hafið skrifað um ítalskan tónlistarmann sem vill koma hingað til Vor. Vegna þess að í bréfi yðru nefnið þér ekki manninn með nafni og þar sem hann er fullkominn í sömu list, skal nafn hans og orðstír vera nægilega kunnugt Oss eða öðrum tónlistarmönnum Vorra hér; það er því og hér með Vor skipun að þið lætur Oss strax vita nafn nefnds ítalska tónlistarmanns og fullnægir síðan frekari ályktun Vorri. Hagið yður í samræmi við þetta o. s. frv. Frá Uppsölum o. s. frv.

(Kristina, etc.

Our favour. We have received with the last post your letter from Regensburg of the 5th/15th of last month, Matthias Biörenclou, from which We see what you have written about an Italian musician who wants to come here to Us. Because in your letter you do not mention the person by name and where he is perfect in the same art, his name and reputation shall be sufficiently known to Us or Our other musicians here; it is therefore and hereby Our command that you immediately let Us know the name of the said Italian musician and then [satisfy] our further resolution. May you act in accordance herewith, etc. Uppsala, etc.)

—

Excerpt from Kristina's letter to Duke Paolo Giordano II of Bracciano, May 12/22 (New Style), 1652 (original in French, survives in Italian translation):

Mig langar líka að vita hvort það sé til eitthvað betra tónskáld en [Giacomo] Carissimi, eða hvort það sé einhver sem er honum nákominn.

(I would also like to know if there is any better composer of music than [Giacomo] Carissimi, or if there is anyone who is close to him.)

—

Kristina's open letter concerning Magnus Andersson, December 20/30 (Old Style), 1660 (original in Swedish):

Kristín Alexandra.

Vér gerum hér með kunnigt fyrir því, að á valdatíma Vors, handhafi þessa passs, hinn heiðarlegi og vandvirki Magnús Andrésarson, þjónaði Oss af kostgæfni sem hirðtónlistarmaður í tíu ár og sótti Oss vel í sömu þjónustu, svo að Vér höfum haft sérstaka ánægju af persónu hans, þess vegna höfum Vér náðsamlega viljað upplýsa hann um þessa vottun, með kærleiksríkri beiðni, að það þóknast Hans Konunglegu Hátign, Vors hjartakæra herra Syni, að láta Magnús Andrésarson njóta allrar konungs náðar og hylli, ef hann óskar þess af undirgefni, Vor vegna. Til frekari fullvissu o. s. frv., o. s. frv. Gefið í Stokkhólmi, 20. desember 1660.

Kristín Alexandra.

J. Stropp.

(Kristina Alexandra.

We hereby make known that during Our reign, the bearer of this pass, the honest and skilled Magnus Andersson, diligently served Us as a court musician for ten years and well attended Us during the same service, so that We have had a special pleasure in his person, wherefore We have graciously wished to inform him of this attestation, with a loving request that it please His Royal Majesty, Our dearly beloved Lord Son, to let Magnus Andersson enjoy all royal grace and favour if he submissively requests it, for Our sake. For further assurance, etc., etc. Given at Stockholm, December 20, 1660.

Kristina Alexandra.

J. Stropp.)

—

Excerpt from Kristina's letter to Cardinal Decio Azzolino, July 4/14 (New Style), 1666 (original in French):

Segið skáldinu okkar að síðustu vísurnar hans séu svo fallegar að ég hef dáðst að þeim sem fallegri en nokkuð sem Petrarca hefur nokkurn tíma gert, og ég held að ef Pallavicini kardínáli sæi þær, þá væri hann á mínum skoðunum. Allt sem þér hefið sent mér frá honum er guðlegt, en þetta síðasta vers, Hore un tempo si breve, fer fram úr öllu sem ég hef nokkurn tíma séð. ... Ég bið yður, látið setja það í tónlist til að syngjast af Cicolino, því ég finn héðan fyrir þeim aðdáunarverðu áhrifum sem það mun hafa.

(Tell our poet that his last verses are so beautiful that I have admired them as being more beautiful than anything Petrarch has ever made, and I think that if Cardinal Pallavicini saw them, he would be of my opinion. Everything you have sent me from him is divine, but this last verse, Hore un tempo si breve, surpasses anything I have ever seen. ... I beg you, have it put to music to be sung by Cicolino, for I feel from here the admirable effect it will have.)

—

Kristina to Jacques II d'Alibert, concerning the Italian musician Antonio "Cicolino" Rivani, February 26/March 7 (New Style), 1668 (original in Italian):

Til greifans d'Alibert.

Mér hefur verið fullvissað um að það eru meira en sex mánuðir síðan Cicolino, öðru nafni Antóníus Rivani, gekk í þjónustu Savojuhertogans. Ég á erfitt með að trúa þessum fréttum, sérstaklega þar sem þær voru ekki skrifaðar mér frá Róm. En til að skýra þetta, þá býð ég yður að upplýsa yður af dugnaði frá Savojuráðherra hvað er í gangi. Ef þér komist að því að það sem sagt er um hann er satt, þá munuð þér segja honum fyrir mína hönd með allri mögulegri blíðu og kurteisi að ekki megi taka hann frá mér án þess að valda mér verulegri móðgun, að ég hafi aldrei vísað honum frá, að hann muni aldrei vera, og að eg er sannfærður um, að hertoginn, herra hans, muni hafa þá vináttu, að ég megi ekki svíkja hann frá mér, því að eg vil að það sé vitað, að eg mun aldrei samþykkja, að hann breyti þjónustu minni í aðra; að hann er enginn í heiminum fyrir nema mig, og ef hann syngur ekki fyrir mig, mun hann ekki syngja lengi fyrir neinn.

Hvað sem það er, ef hann yfirgefur þjónustu mína, vil ég að hann komi aftur; og ef hann er úti, reyndu þá að lýsa tilfinningum mínum á þann hátt að fólk vilji elska hann, því ég vil halda honum hvað sem það kostar. Og þótt einhver myndi telja mig trúa því að hann hafi misst röddina, þá myndi allt það ekki gera neitt, því eins og hann er, þá verður hann að lifa og deyja í þjónustu minni, annars lendir hann á ógæfu. Reynið að gera mér grein fyrir þessari þóknun á þann hátt að ég geti verið sáttur við yður.

Frá Hamborg, 7. mars 1668.

(To the Count d'Alibert.

I have been assured that it is more than six months since Cicolino, otherwise known as Antonio Rivani, entered the service of the Duke of Savoy. I find it hard to believe this news, especially since it was not written to me from Rome. But, to clarify this, I order you to adroitly inform yourself from the Minister of Savoy what is going on. If you find that what is said about him is true, you will tell him on my behalf with all possible sweetness and civility that he cannot be taken away from me without causing me a significant insult, that I never dismissed him, that he will never be, and that I am persuaded that the Duke, his master, will have the friendship for me not to debauch him from me, because I want it to be known that I will never consent to him changing my service for another; that he is for no one in the world but me, and that if he does not sing for me, he will not sing for long for anyone.

Whatever it is, if he leaves my service, I want him to return; and if he is out, try to declare my feelings in a way that makes people want to make love to him, because I want to keep him at whatever cost. And even if someone would make me believe that he has lost his voice, all that would do nothing, because as he is, he must live and die in my service, or misfortune will befall him. Try to give me an account of this commission in such a way that I can be satisfied with you.

Hamburg, March 7, 1668.)

—

Kristina's letter to Ferdinando Carlo Gonzaga, the Duke of Mantua, concerning the singer Finalino, March 26/April 5 (New Style), 1687 (original in Italian):

5. apríl 1687.

Serenissimo signore,

Mér hefur líkað svo vel við fallega röddina og sönglag Fínalinó, tónlistarmanns Yðar Hátignar, að ég hef treyst því að hafa hann hér í nokkra mánuði og vona að kurteisi Yðar Hátignar muni ekki neita mér um þessa ánægju, sérstaklega þar sem ég vonast til að senda hann aftur til Yðar Hátignar eins miklu æðri sjálfum sér og hann er um þessar mundir en nokkurn annan tónlistarmann sem ég hef heyrt. Ég bið yður hins vegar um samþykki yðart án nokkurra fordóma í þjónustu þinni sem leiðir af því til Fínalinó, og lýsi því yfir að ég muni af þessum sökum játa mig mjög sérstaklega skyldugur, og ég er áfram

Yðar Hátignar...

Þetta bréf verður að gefa tónlistarmanninum opið.

(April 5, 1687.

Serenissimo signore,

I have so much liked the beautiful voice and the way of singing of Finalino, Your Highness's musician, that I have taken the confidence to keep him here for a few months, hoping that Your Highness's courtesy will not refuse me this satisfaction, especially as I hope to send him back to Your Highness as much superior to himself as he is at present to any other musician I have ever heard. I beg you, however, for your consent without any prejudice in your service resulting from it to Finalino, declaring that I will profess myself, for this reason, very particularly obliged, and I remain

Your Highness's...

This letter must be given open to the musician.)

—

Kristina's letter to Ferdinando Carlo Gonzaga, the Duke of Mantua, concerning the singer Barbara Riccioni, May 21/31 (New Style), 1687 (original in Italian):

31. maí 1687.

Bréf Yðar Hátignar hefur verið gefið mér af Barböru Riccioni, sem það er nóg að vera núverandi þjónustukona og virtúósa yðar, til að ég sé fús til að íhuga og hygla hana, eins og hún á skilið, fyrir dýrmæta persónu hennar, fyrir sem ég sé hana vel verðug, ekki aðeins fyrir dyggð sína, heldur einnig fyrir aðra vingjarnlega eiginleika sem prýða hana. En ég þakka Yðar Hátign fyrir að hafa gert mér grein fyrir henni og fyrir að hafa í sameiningu gefið mér tækifæri til að sýna í persónu þessarar virtúósu þá vinsemd sem ég lýsi mig vera Yðar Hátignar.

(May 31, 1687.

Your Highness's letter has been given to me by Barbara Riccioni, to whom it is enough to be your current servant and virtuosa, to have me willing to consider and favour her, as she deserves, for her precious character, of which I see her well worthy not only for her virtue, but also for the other amiable qualities that adorn her. But I thank Your Highness for having made her known to me and for having together given me the opportunity to show in the person of this your virtuosa the cordiality with which I profess myself Your Highness's.)