Continuation du histoire du siècle de fer par Parival, volume 2, book 1, page 45, by Jean Nicolas de Parival, 1666
Den bisschop d'Aabo hadt sich geroemt, door een brief aen sijnen vrient, dat hy soo bitterlick de koningin Christina van Zweeden hadt gereprimeert, published and translated by unknown printer and translator, 1661
Mémoires concernant Christine, volume 2, page 54, Johan Arckenholtz, 1751
Kristina's letter to King Karl XI concerning the mentioned paper by the Bishop of Åbo is here:
"... L'écrit de Terserus, dont Christine se plaignit, lui fut envoïé par son Sécrétaire Davisson, & par cette lettre-ci, qu'elle lui en écrivit, on voit assez, que quelque courage & quelque grandeur d'ame, qu'elle fasse paroitre, elle en étoit pourtant dans le fond fort irritée."
"... The writing by Terserus, of which Kristina complained, was sent to her by her secretary Davisson, and by this letter which she wrote to him, one sees clearly that whatever courage and whatever greatness of soul she made appear, she was nevertheless strongly irritated."
The letter:
Vous m'auez rendu vn seruice tres-agreable, en m'enuoyant ce papier mal fondé de l'Euesque d'Aboo, & bien que la diligence, que vous y auez employée, soit vn effet de vostre deuoir, ie ne laisse pas pourtant de vous en remercier, & de vous en rendre compte, comme si i'estois obligée de ce faire. Ie vous assûre que les absurdes mensonges dont ce papier est remply ne m'ont causé que du mépris pour l'auteur, le iugeant indigne de ma colere, qui se detruit luy même par ses mensonges. Car la Suede qui me connoit sçait assez que ie suis incapable de produire des bassesses, & des termes honteux, & que par consequent l'Auteur ne peut soutenir les mensonges qui sont sortis de sa boutique. Certes ie ne croy pas qu'vne semblable sottise puisse auoir aucũ poids à mon desauantage, ny en France, ny en Espagne, ny en Italie. Ie suis bien cõnuë, & mon visage ne se peut troubler par les blasphemes d'vn Prestre Luterien. Faites passer cette bagatelle pour raillerie en la compagnie de tous ceux qui vous en parleront, & attendez auec patience quel salaire il en reçeura; car ce serpent ne mordra pas long temps, & son venin luy estant osté il sera rendu doux comme vn aigneau. Ie m'estonne fort que les Allemans, qui ne manquent pas d'esprit, se peuuent resoudre d'adiouster foy à ses faux bruits; ne prenez pas la peine de les desabuser, donnez leur temps de s'endormir dans ces folies. Les fumées du vin estant euaporées, ils auront vne meilleure veuë, & le temps qui digere tout pendant qu'ils s'enyvrent, leur fera voir la verité. Ie vous apprens, si vous ne le sçauez pas, que le Roy de France est mon amy, non mon Protecteur, & que les personnes de ma condition ne reconnoissent que Dieu en cette qualité. Ie luy suis obligée, je l'auouë auec ioye, mais sõ amitié m'a esté moins necessaire en Suede que par tout ailleurs. On me connoit, & il n'y a personne, pour temeraire qu'il soit, qui osast manquer au respect qui m'est deu. Du reste ie seray encore aussi long-temps icy que la necessité de mes interets qui vous sont connus, le requerra, & si ie parts vous me verrez infailliblement à Hambourg quand il me plaira, ou plustost quand mes interets le permettront: car vous sçauez que si ie les pers de l'œil, sans y auoir mis la derniere main, toute la peine que i'ay prise sera perduë. C'est pourquoy ne vous tourmantez pas, & consolez mes pauures Italiens, lesquels comme estrangers, seront assez fous de s'affliger de ces bruits, Si vous voyez Adamy il vous dira la verité de tout ce qui se passe icy, & priez Dieu que ie ne sois iamais plus malheureuse que ie suis maintenant. Il est vray que le desir de m'en retourner à Rome me donne quelques inquietudes, mais ie les donne à la disposition de mes affaires. &c. Christine Alexandre.
à Nortcoping le 13. Feurier 1661.
With modernised spelling:
Vous m'avez rendu un service très agréable en m'envoyant ce papier mal fondé de l'evêque d'Åbo, et bien que la diligence que vous y avez employée soit un effet de votre devoir, je ne laisse pas pourtant de vous en remercier et de vous en rendre compte, comme si j'étais obligée de ce faire. Je vous assure que les absurdes mensonges dont ce papier est rempli ne m'ont causé que du mépris pour l'auteur, le jugeant indigne de ma colère, qui se détruit lui-même par ses mensonges. Car la Suède qui me connait sait assez que je suis incapable de produire des bassesses et des termes honteux, et que, par conséquent, l'auteur ne peut soutenir les mensonges qui sont sortis de sa boutique.
Certes, je ne crois pas qu'une semblable sottise puisse avoir aucun poids à mon desavantage, ni en France, ni en Espagne, ni en Italie. Je suis bien connue, et mon visage ne se peut troubler par les blasphêmes d'un prêtre luthérien. Faites passer cette bagatelle pour raillerie en la compagnie de tous ceux qui vous en parleront, et attendez avec patience quel salaire il en recevra, car ce serpent ne mordra pas longtemps; et, son venin lui étant ôté, il sera rendu doux comme un agneau.
Je m'étonne fort que les Allemands, qui ne manquent pas d'esprit, se peuvent résoudre d'ajouter foi à ses faux bruits. Ne prenez pas la peine de les désabuser; donnez leur temps de s'endormir dans ces folies. Les fumées du vin étant evaporées, ils auront une meilleure vue, et le temps, qui digère tout pendant qu'ils s'enivrent, leur fera voir la vérité. Je vous apprends, si vous ne le savez pas, que le roi de France est mon ami — non, mon protecteur, — et que les personnes de ma condition ne reconnaissent que Dieu en cette qualité. Je lui suis obligée, je l'avoue avec joie; mais son amitié m'a été moins nécessaire en Suède que par tout ailleurs. On me connait, et il n'y a personne, pour téméraire qu'il soit, qui osât manquer au respect qui m'est dû.
Du reste, je serai encore aussi longtemps ici que la nécessité de mes intérêts, qui vous sont connus, le requerra; et, si je parts, vous me verrez infailliblement à Hambourg quand il me plaira, ou plutôt quand mes intérêts le permettront, car vous savez que si je les perds de l'œil, sans y avoir mis la dernière main, toute la peine que j'ai prise sera perdue. C'est pourquoi ne vous tourmentez pas, et consolez mes pauvres Italiens, lesquels, comme étrangers, seront assez fous de s'affliger de ces bruits. Si vous voyez Adami, il vous dira la vérité de tout ce qui se passe ici, et priez Dieu que je ne sois iamais plus malheureuse que je suis maintenant. Il est vrai que le désir de m'en retourner à Rome me donne quelques inquiétudes, mais je les donne à la disposition de mes affaires, etc.
Christine Alexandre.
à Norrköping, le 13 février 1661.
Arckenholtz's transcript of the letter (he corrected Kristina's grammar and spelling):
Vous m'avez rendu un service très-agréable en m'envoïant ce papier mal fondé de l'Evêque d'Abo: & bienque la diligence que vous y avez emploiée soit un effèt de votre devoir, je ne laisse pas pourtant de vous en remercier & de vous en rendre compte, comme si j'étois obligée de le faire. Je vous assure que les absurdes mensonges dont ce papier est rempli ne m'ont causé que du mépris pour l'auteur, le jugeant indigne de ma colère. Il se détruit lui-même par ses mensonges. Car la Suède qui me connoit, sait assez que je suis incapable de faire des bassesses, & d'user de termes honteux & que par conséquent l'auteur ne peut soutenir les mensonges qui sont sortis de sa boutique. Certes je ne crois pas qu'une semblable sottise puisse avoir aucun poids à mon desavantage, ni en France, ni en Espagne, ni en Italie. Je suis bien connuë & mon visage ne se peut troubler par les blasphêmes d'un Prêtre Luthérien. Faites passer cette bagatelle pour une raillerie en la compagnie de tous ceux qui vous en parleront, & attendez avec patience quel salaire il en recevra: car ce serpent ne mordra pas longtems, & son venin lui étant oté il sera rendu doux comme un agneau. Je m'étonne fort que les Allemans, qui ne manquent pas d'esprit, se puissent résoudre d'ajouter foi à ces faux bruits. Ne prenez pas la peine de les desabuser, donnez leur le tems de s'endormir dans ces folies. Les fumées du vin s'étant évaporées, ils auront une meilleure vûë, & le tems qui digére tout pendant qu'ils s'enivrent, leur fera voir la vérité. Je vous aprens, si vous ne le savez pas, que le Roi de France est mon ami, non mon Protecteur, & que les personnes de ma condition ne reconnoissent que Dieu en cette qualité. Je lui suis obligée, je l'avoue avec joïe, mais son amitié m'a été moins nécessaire en Suède que partout ailleurs. On me connoit, & il n'y a personne, pour téméraire qu'il soit, qui osât manquer au respect qui m'est dû. Du reste je serai encore aussi longtems ici, que la nécessité de mes intérêts, qui vous sont connus, le réquerra, & si je part vous me verrez infailliblement à Hambourg quand je le trouverai bon, ou plûtôt quand mes intérêts le permettront: car vous savez, que si je les perds de vûë, sans y avoir mis la dernière main, toute la peine que j'ai prise sera perduë. C'est pourquoi ne vous tourmentez pas, & consolez mes pauvres Italiens, lesquels comme étrangers, seront assez fols pour s'affliger de ces bruits; si vous voïez Adami il vous dira la vérité de tout ce qui se passe ici, & priez Dieu que je ne sois jamais plus malheureuse que je suis maintenant. Il est vrai que le desir de m'en retourner à Rome me donne quelques inquiétudes, mais je les donne à la disposition de mes affaires &c. Adieu.
CHRISTINE ALESSANDRA.
à Norköping le
CHRISTINE ALESSANDRA.
à Norköping le
13 Février 1661.
Dutch translation (by anonymous translator):
Gy hebt my eenen notabelen dienst gedaen / met aen my te senden het impertinent gheschrift van den gheprendeerden. Bisschop d'Aabo / en hoe wel dat de neerstigheyt / die gy gedaen hebt / van uwen plicht sy / so laet ick niet u te bedancken / en u te willen rekeninge houden / gelijck als of ick u schuldigh waer. Ick verseeckere u / dat de sotte leugenen / daer mede hy gevult is / my niet als verachtinge gegeven hebben voor den Auteur / sonder my stoornis toe te brengen / hem gantschelick oordeelende ontweerdig d'eere mijns indignatie. 't Is waer dat hy dunckende my te hinderen / my eenen dienst gedaen heeft / daer over ick hem wil schuldigh sijn / het is dien door welcken hy genoemt is geworden / want daer mede distrueert hy alle mensonges / ende de leugentalen / die hy geforgeert / ende gesmeedt heeft: Terwijl ick my versekere dat Sweeden het welck my kent / gepersuadeert is / dat ick incapabel ben / te doen / en te spreecken bassesses / ende slechte termen / en dat den Autheur onbequaem sy / om waerheden te seggen / en voor veel als Vranckrijck / Spangien / en Italien sal seggen / ick geloove niet / dat eene diergelijcke sotticheyt / t'mijnder disadvantaige aldaer eenige impressie sal doen: Ick ben bekent / en mijne reputatie is altewel gestabileert / om te vreesen / dat sy door de ridiculeuse callumnien van eenen Lutherschen Priester / kan gedestrueert werden. Naer dit soo begeer ick dat gy tracteert dese bagadelle / met belachelicheyt / ende ridiculeusheydt met al die u daer van sullen spreecken / en dat ghy met patientie verwacht / de verdiende recompense / die hy voor sijn werck sal hebben / want terwijl hy gewilt heeft erigeren in exellent verstant / so moet men hem naer sijn merite recompenseeren / maer ick verseckere u / datter geen eeuwe en sal passeren / dat dit Serpent niet meer en sal bijten / en dat naer dat men gecorrigeert / ofte 't fenijn sal afgetrocken hebben / het selvige soet / als een Lam sal worden. Bidt Godt / dat dit den schrickelicxsten van mijne vyanden magh sijn / naer dat ick sien / men is wel Alemand 't Hamburgh / terwijl de Luyden die genootsaeckt sijn verstant t'hebben / haer resolveren konnen / om te gelooven / de sotte tijdingen / die men daer doet loopen. Neemt de moeyte niet / deselve van hare fouten te disabuseren / geeft ruymte / ende tijdt aen de Alemands / hun gantsch sot te slapen / t'haerder opweckinge / als den wijn / verdweenen sal sijn / sullen sy klaerder visioenen hebben / en den tijdt / die slijdt / terwijl sy hun droncken drincken / sal haer de waerheydt toe-brengen. De schoone reden-cavelinge / die men u gedaen heeft / op 't vertreck van den Ambassadeur van Vranckrijck / is van haer digne / maer ick wil dat ghy weet / dat den Ko: van Vranckrijck mijnen Vrient is / en niet mijnen Protecteur / en dat de Luyden mijns soorte niemandt als Godt in dese qualiteyt en kennen. Ick ben alles aen den Ko: schuldigh / en ick belydet met vreuchde / maer sijne vrientschap / heeft my minder van nooden geweest in Sweeden / als over al elders / men kent my / en daer is geen Mensch soo stout / om te durven mancqueren aen de respecten / die men my schuldich is. Ten surpluyse ick houde my te Noortkopingh op / om aldaer / soo langhen tijdt alst noodigh sal wesen te vaceren / ontrent d'intresten die u bekent sijn. Soo ick daer niet blijve / ghy sult my infaillibelick binnen Hamburgh sien / en gy moet van den tijdt verhoopen / de blijdtschap van my weder te sien / als het my sal believen / ofte liever / alst aen mijne interesten believen sal 't selfde te permetteren / want gy weet wel / dat soo ick die metter oogen verlate / sonder vol-eyndicht t'hebben daer aen de leste handt te slaen / alle den arbeyt den welcken ick genomen hebbe / soude verlooren sijn / daerom en quelt u niet / en consoleert mijn arm Italianen / de welcke als vremdelingen / misschien genoegh sot sullen wesen / om haer wegens dese geruchten t'affligeren. Soo gy Adami siet hy sal u de waerheyt seggen / van 't geene hier passeert. Bidt Godt / dat ick noyt ongeluckiger ben / als ick teghenwoordigh zy. Het is waer / dat de begeerte die ick hebbe om naer Roomen weder te keeren / my quade uren geeft / want ick versekere u / dat soo ick 't selvige konde vergeten / ick geen inquietude / ofte ongerustheydt en soude hebben / maer ick retardere / ende stelle in my uyt / de satisfactie deses soo gedesireerde / ende gewenste wederkeringe / om mijne affaires te disponneren / in sulcker manieren / die my sullen doen jouisseren / in 't verblijf van de alderschoonste Stadt des Werelds / en dat met meerder soetigheydt / vermaeck / ende tranquiliteyt. Biddende Godt / dat hy u houde in sijn H. hoede /
CHRISTINE ALEXANDRA,
Nortkopping 13 Febr. 1661.
With modernised spelling:
Gij hebt mij enen notabelen dienst gedaan met aan mij te zenden het impertinent geschrift van den geprentendeerden bisschop d'Åbo, en hoewel dat de ernstigheid die gij gedaan hebt van uwen plicht zij, zo laat ik niet u te bedanken en u te willen rekeninge houden, gelijk als of ik u schuldig ware. Ik verzekere u dat de zotte leugenen daarmede hij gevuld is mij niet als verachtinge gegeven hebben voor den auteur zonder mij stoornis toe te brengen, hem ganselijk oordelende ontwaardig de ere mijns indignatie. 't Is waar dat hij, dunkende mij te hinderen, mij enen dienst gedaan heeft, daarover ik hem wil schuldig zijn; het is dien door welken hij genoemd is geworden, want daarmede destrueert hij alle mensonges ende de leugentalen die hij geforgeerd ende gesmeed heeft. Terwijl ik mij verzekere dat Zweden, het welk mij kent, gepersuadeerd is dat ik incapabel ben te doen en te spreken bassesses ende slechte termen, en dat den auteur onbekwaam zij om waarheden te zeggen, en voor veel als Frankrijk, Spanjen en Italien zal zeggen.
Ik gelove niet dat ene dergelijke zottigheid het mijnder désavantage aldaar enige impressie zal doen. Ik ben bekend, en mijne reputatie is al te wel gestabileerd om te vrezen dat zij door de ridiculeuse calumnien van enen luthersen priester kan gedestrueert werden. Naar dit zo begeer ik dat gij trakteert deze bagatelle met belachelijkheid ende ridiculeusheid met al die u daarvan zullen spreken en dat gij met patientie verwacht de verdiende recompense die hij voor zijn werk zal hebben, want terwijl hij gewild heeft erigeren in excellent verstand, zo moet men hem naar zijn merite recompenseren, maar ik verzekere u dat er geen eeuwe en zal passeren dat dit serpent niet meer en zal bijten en dat naar dat men gecorrigeerd ofte 't venijn zal afgetrokken hebben, hetzelvige zoet als een lam zal worden. Bid God dat dit den schrikkelijksten van mijne vijanden mag zijn, naar dat ik zien.
Men is wel Allemand 't Hamburg terwijl de luiden die genoodzaakt zijn verstand te hebben haar resolveren konnen om te geloven de zotte tijdingen die men daar doet lopen. Neemt de moeite niet dezelve van hare fouten te disabuseren; geeft ruimte ende tijd aan de Allemands hun gans zot te slapen, te harder opwekkinge als den wijn verdwenen zal zijn, zullen zij klaarder visioenen hebben, en den tijd die slijdt terwijl zij hun dronken drinken zal haar de waarheid toebrengen. De schone redenkavelinge die men u gedaan heeft op 't vertrek van den ambassadeur van Frankrijk is van haar digne, maar ik wil dat gij weet dat den koning van Frankrijk mijnen vriend is en niet mijnen protecteur, en dat de luiden mijns soorte niemand als God in deze kwaliteit en kennen. Ik ben alles aan den koning schuldig, en ik belijdet met vreugde, maar zijne vriendschap heeft mij minder van nooden geweest in Zweden als over al elders. Men kent mij, en daar is geen mens zo stout om te durven mankeren aan de respekten die men mij schuldig is.
Ten surpluize ik houde mij te Norrköping op om aldaar zo langen tijd als nodig zal wezen te vaceren omtrent de interessen die u bekend zijn. Zo ik daar niet blijve, gij zult mij infaillibellijk binnen Hamburg zien, en gij moet van den tijd verhopen de blijdschap van mij weder te zien, als het mij zal believen, ofte liever als aan mijne interessen believen zal 'tzelfde te permetteren, want gij weet wel dat zo ik die met ter ogen verlate, zonder voleindigd te hebben daaraan de leste hand te slaan, alle den arbeid den welken ik genomen hebbe zoude verloren zijn. Daarom en kwelt u niet, en consoleert mijn arme Italianen, de welcke als vreemdelingen misschien genoeg zot zullen wezen om haar wegens deze geruchten te affligeren. Zo gij Adami ziet, hij zal u de waarheid zeggen van 'tgene hier passeert. Bid God dat ik nooit ongelukkiger ben als ik tegenwoordig zij. Het is waar dat de begeerte die ik hebbe om naar Romen weder te keren mij kwade uren geeft, want ik verzekere u dat zo ik 'tzelvige konde vergeten, ik geen inquietude ofte ongerustheid en zoude hebben; maar ik retardere ende stelle in mij uit de satisfactie dezes zo gedesireerde ende gewenste wederkeringe, om mijne affaires te disponeren in zulker manieren die mij zullen doen jouïsseren in 't verblijf van de allerschoonste stad des werelds, en dat met meerder zoetigheid, vermaak ende tranquilliteit, biddende God dat hij u houde in zijn heilige hoede.
Christina Alexandra.
Norrköping, 13 Februari 1661.
Swedish translation (my own):
Ni har gjort mig en mycket angenäm tjänst att sända mig detta ogrundade papper från biskopen i Åbo, och ehuru den flit, som Ni däri anlagt är en effekt av Er plikt, sviker jag Er dock inte; jag tackar och inser det, som om jag var tvungen. Jag försäkrar Er att de absurda lögner som denna tidning är fylld med inte har orsakat mig annat än förakt för författaren, och ansett honom ovärdig min ilska. Han förstör sig själv med sina lögner. För Sverige, som känner mig, vet tillräckligt bra att jag är oförmögen att vara grym och att använda skamliga termer, och att författaren följaktligen inte kan stödja de lögner som kommit ut ur hans butik. Jag tror verkligen inte att en sådan dårskap kan ha någon tyngd till min nackdel, varken i Frankrike, inte i Spanien eller i Italien. Jag är välkänd och mitt ansikte kan inte besväras av en luthersk prästs hädelser. Framställ denna bagatell som ett hån i sällskap med alla som talar till Er om det, och vänta tålmodigt på vilken belöning han kommer att få av den, ty denna orm kommer inte att bita länge, och hans gift som tas från honom kommer att göras som mild som ett lamm. Jag är mycket förvånad över att tyskarna, som inte saknar kvickhet, kan besluta sig för att tro på dessa falska rykten. Bry Er inte om att lura dem, ge dem tid att somna i denna galenskap. När ångorna från vinet har avdunstat, kommer de att få en bättre överblick, och tiden, som smälter allt medan de blir fulla, kommer att få dem att se sanningen. Jag säger till Er, om Ni inte vet det, att konungen av Frankrike är min vän, inte min beskyddare, och att människor i mitt tillstånd bara erkänner Gud i denna egenskap. Jag är skyldig honom, jag erkänner det med glädje, men hans vänskap var mindre nödvändig för mig i Sverige än någon annanstans. Jag är känd, och det finns ingen, hur hänsynslöst det än må vara, som vågar misslyckas i den respekt som tillkommer mig. Dessutom kommer jag fortfarande att vara här så länge som nödvändigheten av mina intressen, som är kända för Er, kräver det, och om jag går, kommer Ni att se mig ofelbart i Hamburg när jag finner det bra, eller snarare när mina intressen tillåt det, för Ni vet att om jag förlorar dem ur sikte utan att ha lagt sista handen på dem, så kommer allt besvär jag har gjort bortkastat. Det är därför Ni inte får plåga Er själv och trösta mina stackars italienare, som likt främlingar kommer att vara galna nog att sörja över dessa rykten; om Ni ser Adami kommer han att berätta sanningen om allt som händer här, och be till Gud att jag aldrig kommer att vara mer olycklig än jag är nu. Det är sant att önskan att återvända till Rom ger mig vissa bekymmer, men jag ger dem till förfogande över mina angelägenheter, osv. Farväl.
Kristina Alexandra.
Norrköping, den 13 februari 1661.
English translation (my own):
You have rendered me a very agreeable service in sending me this ill-founded paper from the Bishop of Åbo, and although the diligence which you have employed in it is an effect of your duty, I do not, however, let you down; I thank you and realise it, as if I were obliged to. I assure you that the absurd lies with which this paper is filled have caused me nothing but contempt for the author, deeming him unworthy of my anger. He destroys himself by his lies. Because Sweden, which knows me, knows well enough that I am incapable of being cruel and of using shameful terms, and that consequently the author cannot support the lies that have come out of his shop. Certainly I do not believe that such foolishness can have any weight to my disadvantage, neither in France, nor in Spain, nor in Italy. I am well known and my face cannot be troubled by the blasphemies of a Lutheran priest. Pass this trifle off as a mockery in the company of all who speak to you about it, and wait patiently for what reward he will receive from it, for this serpent will not bite long, and his venom being taken from him will be made as gentle as a lamb. I am very surprised that the Germans, who are not lacking in wit, can resolve to believe in these false rumours. Do not bother to deceive them, give them time to fall asleep in this madness. The fumes of the wine having evaporated, they will have a better view, and time, which digests everything while they get drunk, will make them see the truth. I am telling you, if you do not know it, that the King of France is my friend, not my protector, and that people of my condition recognise only God in this capacity. I am obliged to him, I admit it with joy, but his friendship was less necessary to me in Sweden than anywhere else. I am known, and there is no one, however reckless it may be, who dares to fail in the respect which is due to me. Besides, I will still be here for as long as the necessity of my interests, which are known to you, will require it, and if I leave, you will see me infallibly in Hamburg when I find it good, or rather when my interests allow it, because you know that if I lose sight of them without having put the final touches to them, all the trouble I have taken will be wasted. This is why you must not torment yourself, and console my poor Italians, who, like strangers, will be mad enough to grieve over these rumours; if you see Adami he will tell you the truth of everything that is happening here, and you pray to God that I will never be more miserable than I am now. It is true that the desire to return to Rome gives me some concerns, but I give them to the disposal of my affairs, etc. Farewell.
Kristina Alessandra.
Norrköping, February 13, 1661.
Kristina Alessandra.
Norrköping, February 13, 1661.
Swedish translation of the original (my own):
Ni har gjort mig en mycket angenäm tjänst genom att från biskopen i Åbo sända mig detta ogrundade papper, och fastän den flit Ni därvid har använt är en effekt av Er plikt, försummar jag likväl inte att tacka Er och anmäla det till Er, som om jag var förpliktad att göra det. Jag försäkrar Er att de absurda lögner som denna tidning är fylld med endast har givit mig förakt för författaren, dömande honom ovärdig min vrede; han förstör sig själv med sina lögner. Ty Sverige, som känner mig, vet tillräckligt väl att jag är oförmögen att framställa elakheter och skamliga ord, och att författaren följaktligen inte kan hålla ut de lögner som kommit ut ur hans butik.
Jag tror verkligen inte att en sådan dumhet kan ha någon tyngd till min nackdel, varken i Frankrike, inte i Spanien eller i Italien. Jag är välkänd och mitt ansikte kan inte besväras av en luthersk prästs hädelser. Framställ denna bagatell som ett skämt i sällskap med alla som berättar om det, och vänta tålmodigt på vilken belöning han kommer att få av den, ty denna orm kommer inte att bita länge; och när hans gift tas bort från honom, kommer han att bli ödmjuk som ett lamm.
Jag är mycket förvånad över att tyskarna, som inte saknar kvickhet, kan besluta sig för att tro på hans falska rykten. Bry Er inte om att missbruka dem; ge dem tid att somna i dessa dårskaper. När ångorna från vinet förångas, kommer de att få en bättre överblick, och tiden, som smälter allt medan de blir fulla, kommer att få dem att se sanningen. Jag informerar Er, om Ni inte vet det, att kungen av Frankrike är min vän — nej, min beskyddare — och att människor i min kondition bara känner igen Gud i denna egenskap. Jag är skyldig honom, jag bekänner det med glädje; men hans vänskap har ändå varit mindre nödvändig för mig i Sverige än någon annanstans. Jag är känd, och det finns ingen, hur modig som helst, som skulle våga försumma den respekt som tillkommer mig.
I övrigt skall jag fortfarande förbli här så länge som nödvändigheten av mina intressen, som är kända för Er, kräver; och om jag beger mig, kommer Ni ofelbart att få se mig i Hamburg när det behagar mig, eller snarare när mina intressen tillåter det, ty Ni vet att om jag förlorar dem ur sikte utan att ha lagt sista handen på dem, allt det besvär jag tog kommer att förloras. Det är därför Ni inte får plåga Er själv, och Ni måste trösta mina stackars italienare, som, som utlänningar, kommer att vara tokiga nog att bli bedrövade av dessa rykten. Om Ni ser Adami kommer han att berätta sanningen för Er om allt som händer här och ber till Gud att jag aldrig blir mer olycklig än jag är nu. Det är sant att lusten att återvända till Rom ger mig en del ångest, men jag ställer den till förfogande för mina affärer, osv.
Kristina Alexandra.
Norrköping, den 13 februari 1661.
English translation of the original (my own):
You have done me a very agreeable service by sending me this ill-founded paper from the Bishop of Åbo, and although the diligence you have employed in it is an effect of your duty, I nevertheless do not neglect to thank you and report it to you, as if I were obliged to. I assure you that the absurd lies with which this paper is filled have only given me contempt for the author, judging him unworthy of my wrath; he destroys himself by his lies. For Sweden, which knows me, knows well enough that I am incapable of producing baseness and shameful terms, and that, consequently, the author cannot sustain the lies which have come out of his shop.
Certainly, I do not believe that such stupidity can have any weight to my disadvantage, neither in France, nor in Spain, nor in Italy. I am well-known, and my face cannot be troubled by the blasphemies of a Lutheran priest. Pass off this trifle as a joke in the company of all who tell you about it, and wait patiently for what reward he will receive from it, for this serpent will not long bite; and, his venom being taken away from him, he will be made meek like a lamb.
I am greatly surprised that the Germans, who are not lacking in wit, can resolve to believe his false rumours. Don't bother disabusing them; give them time to fall asleep in these follies. The fumes of the wine being evaporated, they will have a better view, and time, which digests everything while they get drunk, will make them see the truth. I inform you, if you do not know it, that the King of France is my friend — no, my protector — and that people of my condition only recognise God in this quality. I am obliged to him, I confess it with joy; but his friendship has been less necessary to me in Sweden than anywhere else. I am known, and there is no one, however temerarious, who would dare to neglect the respect which is due to me.
For the rest, I will still be here for as long as the necessity of my interests, which are known to you, will require; and, if I leave, you will infallibly see me in Hamburg when it pleases me, or rather when my interests allow it, for you know that if I lose sight of them without having put the finishing touches to them, all the trouble I took will be lost. That is why you must not torment yourself, and you must console my poor Italians, who, being foreigners, will be nutty enough to be distressed by these rumours. If you see Adami, he will tell you the truth of everything that goes on here, and do pray to God that I never be more unhappy than I am now. It is true that the desire to return to Rome gives me some anxiety, but I put it at the disposal of my affairs, etc.
Kristina Alexandra.
Norrköping, February 13, 1661.
Above: Kristina.
Above: Johannes Elai Terserus, the Bishop of Åbo.
No comments:
Post a Comment